Το Κουφονήσι ή Λεύκη είναι ένα μικρό νησί του Λιβυκού πελάγους, 3.5 μίλα νότια του Ακρωτηρίου Γούδουρα και 10 μίλια νοτιοανατολικά του Μακρύγιαλου. Το νησί έχει μήκος περίπου 6km, 5.5 km πλάτος και καταλαμβάνει έκταση 5.25 km². Το Κουφονήσι είναι το μεγαλύτερο νησί ενός συμπλέγματος 5 νησιών: Κουφονήσι, Μακρουλό, Στρογγυλό, Τράχηλα και Μάρμαρα. Το όνομα «Λεύκη» απόδίδεται στην λευκή ανταύγεια των ασβεστόλιθων και της μάργας, ενώ το σημερινό όνομα, Κουφονήσι, λέγεται ότι οφείλεται στα πολλά κοιλώματα και τις σπηλιές που έχουν δημιουργηθεί από την θάλασσα και τη βροχή.
Το νησί περικλείεται από 36 φανταστικές παραλίες, με ψιλή άσπρη και χρυσή άμμο και πεντακάθαρα, γαλαζοπράσινα νερά. Μερικές απ’ αυτές, όπως ο Ασπρουλός, η Χιλιαδερφιά, ο Φάρος και η Ανεμερτιά δίπλα στο Ρωμαϊκό θέατρο, Ο Επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την ομορφιά των λευκών πετρωμάτων δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Λυβικού Πελάγους και να απολαύσει την ηρεμία της φύσης κολυμπώντας στα γαλαζοπράσινα νερά του. Στα βόρεια του νησιού, υπάρχει η όμορφη μικρή Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, του προστάτη των ναυτικών της περιοχής. Μέχρι το 1976, στο νησί υπήρχαν αιγοπρόβατα που έφερναν οι βοσκοί, ενώ δεν αναφέρεται κανείς οικισμός στο νησί κατά τα νεότερα χρόνια. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70, στο νησί καλλιεργούνταν μεγάλες ποσότητες σιτηρών. Σήμερα το νησί αποτελεί καταφύγιο των ψαράδων στους δυνατούς ανέμους και τη θαλασσοταραχή του Λυβικού. Το Κουφονήσι, είναι πολύ σημαντικός τόπος ξεκούρασης και διατροφής για δεκάδες είδη μεταναστευτικών πουλιών. Από τα αναπαραγόμενα είδη, πέρα από τον κοινό ασημόγλαρο, ξεχωρίζουν διάφορα θαλασσοπούλια, αλλά και αρπακτικά.
Το νησί δεν κατοικείται σήμερα, αλλά είναι γεμάτο από ερείπια ανθρώπινης δραστηριότητας που αρχίζει από τους Πρωτομινωικούς χρόνους και φθάνουν μέχρι τα μεταβυζαντινά χρόνια. Οι ντόπιοι αρέσκονται να αποκαλούν το Κουφονήσι τους ως την Δήλο της Κρήτης, λόγω των σημαντικών αρχαιοτήτων που έχουν βρεθεί. Στη δεκαετία του 1970 Ξεκίνησαν αρχαιολογικές ανασκαφές, με επικεφαλής το Ν. Παπαδάκη, και σημαντικά ευρήματα όπως ένα όμορφο θέατρο, και δημόσια λουτρά, ήρθαν στο φως.
Τα τελευταία χρόνια, αναγνωρίσθηκε και μελετήθηκε ο πλούτος της ιστορίας και του περιβάλλοντός του. Η γνώση αυτή και η ομορφιά του νησιού προσφέρονται σήμερα στον επισκέπτη, ως ένα δώρο, που απαιτεί σεβασμό και προστασία. Έτσι, δεν επιτρέπεται:
